زمان مطالعه: ۴ دقیقه یکی از قابلیتهای محبوب ارزهای دیجیتال، استفاده از بلاک چینهای عمومی است. این نوع بلاک چینها شفاف هستند و هر کسی بدون اجازه گرفتن از مرکز،نهاد یا دولتی میتواند در این شبکهها فعالیت کند و یا از آنها خارج شود. مثال واضح برای این بحث است که شما برای وارد شدن به شبکه بیت کوین، […]
یکی از قابلیتهای محبوب ارزهای دیجیتال، استفاده از بلاک چینهای عمومی است. این نوع بلاک چینها شفاف هستند و هر کسی بدون اجازه گرفتن از مرکز،نهاد یا دولتی میتواند در این شبکهها فعالیت کند و یا از آنها خارج شود. مثال واضح برای این بحث است که شما برای وارد شدن به شبکه بیت کوین، اتریوم و لایت کوین نیازی ندارید که از شخص یا گروه خاصی اجازه ورود و فعالیت بگیرید و تنها کاری که لازم است انجام دهید، دانلود کردن کل بلاک چین این شبکهها و اجرای یک فول نود است.
سختی شبکه چیست؟
سختی شبکه (Difficulty) یا سختی استخراج متغییری است که هدف از آن ثابت نگه داشتن میانگین زمان ایجاد یک بلاک در شبکه است. در ارزهای دیجیتالی که قابلیت استخراج دارند و یا اصطلاحاً سازوکار آنها اثبات کار (PoW) است، وجود قابلیتی انعطاف پذیر در برابر افزایش و یا کاهش ماینرها ضروری است.
همانطور که میدانید عملیات استخراج یا همان ماینینگ به صورت آزادانه توسط هر شخص یا گروهی در شبکه میتواند انجام شود. اساس کار ارزهای دیجیتالی که از سازوکار استخراج استفاده میکنند، حل کردن یک مسئله پیچیده به نام “هش” در هر بلاکی است تا پاسخ آن را پیدا کنند و به این وسیله تراکنشهایی که در آن بلاک قرار گرفته است، تأیید شوند. در فرایند پیدا کردن هش هر بلاک، ماینرها این کار را با حدس و خطا انجام میدهند.
فول نود چیست؟
فول نودها دستگاههایی هستند که کل تاریخچه تراکنشهای شبکه را در خود نگهداری میکنند و به طور مستقیم وظیفه اعتبارسنجی تراکنشها را بر عهده دارند.
هش چیست؟
هش یا همان مسئله ریاضی پیچیدهای که جزء اساسی تمام ارزهای دیجیتال است، حاصل تابعی به نام تابع هش (Hash Function) است. این تابع یک طرفه در ارزهای دیجیتال، داده یا ورودیها که همان تراکنشهای افراد مختلف است را دریافت میکند و خروجی آن رشته عبارتی با طول و حجم ثابت است. امکان رسیدن به داده اولیه از طریق داشتن خروجی تقریباً غیر ممکن است و این عدم دسترسی خود یکی از جالبترین ویژگیهای توابع هش است.
سختی استخراج چیست؟
ازآنجاییکه اساس کلی مفاهیم سختی شبکه ارز های دیجیتال در تمامی ارزهای دیجیتال یکسان و مشابه است. سختی شبکه بیت کوین را در نظر گرفته و توضیح میدهیم. میزان سختی شبکه بیت کوین هر دو هفته یکبار تغییر میکند تا زمان پیدا شدن هر بلاک به طور میانگین ۱۰ دقیقه باقی بماند. در صورتی که این سختی شبکه وجود نداشته باشد، با وارد شدن ماینرهای بیشتر به شبکه، حدسهایی که درباره هش هر بلاک زده میشود نیز افزایش پیدا میکند. به دنبال این افزایش حدسهای زده شده، احتمال پیدا شدن هر بلاک در زمانی کمتر از ۱۰ دقیقه هم بیشتر میشود پس با این حساب عامل کنترلکنندهای در شبکه وجود نخواهد داشت تا جلوی ماینرها را از ایجاد بلاک در هر دقیقه یا ثانیه بگیرد و آنها را وادار به ایجاد بلاک در زمان حدودی ۱۰ دقیقه کند.
سختی شبکه بیت کوین
در بالا اشاره به این شد که نمودار سختی شبکه بیت کوین هر دو هفته یکبار (پس از ساخته شدن هر ۲۰۱۶ بلاک) تغییر میکند. با در نظر داشتن زمان ۱۰ دقیقه برای حل هر بلاک، زمان مورد نیاز برای حل این تعداد بلاک، ۲۰.۱۶۰ دقیقه خواهد بود اما اگر تعداد ماینرها در این مدت دو هفتهای افزایش پیدا کند و این تعداد بلاک رودتر از موعود مشخص شده و یا دیرتر حل شوند (برای مثال در مدت زمان ۱۸.۰۰۰ دقیقه) در این صورت سختی شبکه باید خود را با تعداد ماینرها مطابقت دهد. حال تصور کنید اگر زمان حل شدن مجموع ۲۰۱۶ بلاک را بر مقدار ایدهآل ۱۰ دقیقه به ازای هر بلاک تقسیم کنیم،
با یک تناسببندی ساده میتوان فهمید که سختی شبکه باید نسبت به حالت قبلی فرضاً ۱.۱۲ برابر شود. در این صورت اگر نسبت به دست آمده بیشتر از ۱ باشد، ماینرها با سرعت بیشتری نسبت به حد معمول بلاکها را حل کرده و در صورتی که این عدد کمتر از ۱ باشد، قدرت استخراج کنندگان نسبت به قبل کاهش داشته است.
برای شفاف کردن این موضوع توضیحات کوتاه زیر را در نظر بگیرید:
هش هدف هر ۲۰۱۶ بلاک یکبار تغییر میکند؛ یعنی حدوداً هر دو هفته یکبار. در این مدت ماینرهای بیشتری وارد شبکه میشوند، در نتیجه نرخ ایجاد بلاک افزایش مییابد. همچنین میانگین زمان استخراج هر بلاک کاهش مییابد پس برای توازن بخشیدن به مسئله سختی استخراج افزایش مییابد تا نرخ ایجاد بلاک کاهش یابد و در نتیجه میانگین زمان استخراج هر بلاک به حالت عادی برگردد.
سختی شبکه ارز های دیجیتال
ارزهای دیجیتالی که قابلیت استخراج دارند، برای کنترل افزایش یا کاهش تعداد ماینرها نیاز به سختی شبکه دارند. اگرچه اغلب افراد تنها بیت کوین را به عنوان ارز دیجیتال قابل استخراج میدانند اما ارزهای دیگری نیز وجود دارند که گزینه مناسبی برای استخراج و به دست آوردن سود هستند. برخی از بهترین ارزهای دیجیتال برای استخراج عبارتاند از:
اتریوم (Ethereum)
رتبه دوم بازار ارزهای دیجیتال بعد از بیت کوین به اتریوم تعلق دارد. هر چند اتریوم مانند بیت کوین در دسته رمزارزها قرار میگیرد اما کاربردهای متفاوتی دارد. با توجه به آینده روشن اتریوم، این ارز دیجیتال به عنوان یک رمزارز محبوب برای استخراج به شمار میرود.
مونرو (Monero)
ارز دیجیتال مونرو در سالهای اخیر با سرعت زیادی پیشرفت کرده است و در بین بیست ارز دیجیتال برتر بازار قرار دارد. مهمترین ویژگی این ارز دیجیتال برخوردار بودن از امنیت بالا و تمرکز زدایی است. بیشترین کاربرد مونرو به خاطر آدرسهای پنهان و پیگیر گریز بودن تراکنشها در موقعیتهایی است که به حداکثر محرمانگی نیاز است.
زی کش (Zcash)
زی کش یک شبکه پرداخت غیر متمرکز همتا به همتا و مبتنی بر استخراج است. این ارز دیجیتال امکان انجام تراکنشهای خصوصی را برای کاربران خود فراهم میکند. زی کش به صورت اثبات کار (تأیید تراکنشها با ماینینگ) کار میکند و الگوریتم استخراج آن (Equihash) نام دارد.
گرین (Grin)
ارز دیجیتال گرین اولین پیاده سازی از میمیل ویمبل است. این ارز دیجیتال با استاندارد اثبات کار فعال است و به همین دلیل در دسته ارزهای دیجیتال قابل استخراج قرار میگیرد. مهمترین تفاوت گرین با بیت کوین در عدم محدودیت در تولید آن است.
در انتها پیشنهاد میشود قبل از شروع استخراج یک رمزارز، شبکه سختی آن را نیز بررسی کنید؛ زیرا برای رقابت در یک شبکه با سختی بالا شما نیازمند صرف هزینه بیشتری خواهید بود.
پربازدیدترین مطالب
لینکهای سریع
مطالب مرتبط